Terapi sonlandığında olan şey de biraz böyle. Terapide kurulan bağ bazen güvenli bir iç ses olarak bazen de bazı seans anlarından belleğimizde yer etmiş karelerle yaşamımızdaki yeni anlam kurgusuna eşlik ve katkı sunuyor.

Kameraya aldığınız o tanıdık sahnede ne değişsin istersiniz? Kim, hangi bağlam ya da davranış? Eksik ihtiyaç da oradadır, başka bir ihtimalin potansiyeli de, nereden başlayacağınızın ipuçları da. Değiştiremiyorsanız hayal edin. Hayal o ihtimali bilinir kılar, anı gelene kadar.

Bilinirlik güven vericidir. Ne olacağını bildiğimizde mevcut durum üzerinde kontrol sahibi hissederiz. Ancak bazen alışık olduğumuz, bizi incittiği yerden tanıdıktır. Ve ne yaşayacağımızı bilmek olacak olandan korunmaya yetmez; çünkü olana verdiğimiz o bilindik yanıtı değiştirmez